در تازه‌ترین جنایت، رئیس امر به معروف و نهی از منکر طالبان در هرات، دختری نوجوان را در داخل خودرویی با شیشه‌های دودی مورد تجاوز قرار داد. این حادثه نه‌تنها فاجعه‌ای برای قربانی و خانواده‌اش، بلکه مصیبتی برای هر انسانی است که دغدغه آزادی و انسانیت دارد. اما درد بزرگ‌تر آن است که به‌جای محکومیت این جنایت، عده‌ای از کمدین‌ها و افراد بی‌مسئولیت، این صحنه را بازسازی کرده و آن را به یک نمایش مضحک و سرگرمی تبدیل کرده‌اند.
طالبان خود بزرگ‌ترین فاجعه برای افغانستان است؛ گروهی که با شعار “شریعت”، ناموس این سرزمین را به تاراج برده و بردگی جنسی را نهادینه کرده است. دختران و زنان در زندان‌های این گروه تروریستی به قربانیان تجاوز تبدیل می‌شوند، از فقر و استیصال‌شان سوءاستفاده می‌شود و به‌عنوان بردگان جنسی خریدوفروش می‌گردند. در همین حال، طالبان که ادعای دینداری دارد، از یک ستاره فیلم‌های مستهجن غربی استقبال می‌کند. آیا این جز رسوایی و ریاکاری چیز دیگری است؟
اما در میان این فجایع، مردم چه کرده‌اند؟ به‌جای ایستادن در برابر این بی‌عدالتی، برخی با بی‌تفاوتی از کنار آن گذشته و برخی دیگر با بازسازی این صحنه‌های دردناک، خود به ابتذال اخلاقی دامن زده‌اند. این کار نه‌تنها کمکی به قربانیان نمی‌کند، بلکه بی‌تفاوتی مردم را نسبت به وظایف ملی، اخلاقی و ناموسی‌شان نشان می‌دهد.
پیامبر اسلام فرمود: “اگر منکری را دیدید، با دست یا زبان تغییر دهید، و اگر نتوانستید، در قلبتان انکار کنید که این ضعیف‌ترین ایمان است.” امروز، افغانستان در اسارت طالبان است، و تنها راه نجات، اتحاد مردم در برابر این وحشت است. این فجایع ادامه خواهد داشت، مگر اینکه مردم برخیزند، سکوت را بشکنند و برای ناموس خود بجنگند.
نوشته شده توسط عبدال خراسانی
About the Author
